Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Μη σημαδεψεις τη καρδια μου.


Αδερφε μου , σκοπε
αδερφε μου , σκοπε
σε ακουω να περπατας πανω στο χιονι
σε ακουω που βηχεις μεστη παγωνια
σε γνωριζω αδερφε μου και με γνωριζεις.
Στοιχιματιζω οτι εχεις μια κοριτσιστικη φωτογραφια στη τσεπη σου.
Στοιχιματιζω αριστερα μεσα στο στηθος σου πως εχεις μια καρδια.
Θυμασαι?
Ειχες καποτε ενα τρετραδιο ζωγραφισμενο χελιδονια
ειχα καποτε ονειρευτει να περπατησουμε κοντα κοντα
στο κουτελο σου ενα μικρο σημαδι απο τη σφεντονα μου
στο μαντηλι μου φυλαω διπλωμανα τα δακρυα σου
στην ακρη της αυλης μας εχουν ξεμεινει τα σκολιανα παπουτσια σου
στον τοιχο του παλιου σπιτιου φεγγουν ακομα με κιμωλια γραμμενα τα παιδικα μας ονειρα.
Γερασε η μανα σου σφουγγαριζοντας τις σκαλες των υπουργειων
το βραδι σταματαει στη γωνια και αγοραζει λιγα καρβουνα απο το καροτσι του πατερα μου κοιταζονται  μια στιγμη και χαμογελανε , την ωρα που εσυ γεμιζεις το οπλο σου και ετοιμαζεσαι να με σκοτωσεις.
Βασιλεψαν τα πρωινα σου ματια πισω απο ενα κρανος
αλλαξες τα παιδικα σου ονειρα με ενα σκληρο ντουφεκι
πειναμε και οι δυο για ενα χαμογελο και μια μπουκια ησυχο υπνο.
Ακουω τωρα τις αρβυλες σου στο χιονι
σε λιγο θα πας να κοιμηθεις
καληνυχτα λυπημενε αδερφε μου
αν τυχει να δεις ενα μεγαλο αστερι ειναι που θα σε συλλογιζομαι
καθως θα ακουμπησεις το οπλο σου στη γωνια θα ξαναγινεις ενα σπουργιτι.
Κι οταν σου πουν να με πυροβολισεις χτυπα με αλλου
μη σημαδεψεις τη καρδια μου.
Καπου βαθια της ζει το παιδικο σου προσωπο.
Δε θα θελα να το λαβωσεις.


                         Τασος Λειβαδιτης