Αυτούς τους λαθρομετανάστες αναγνώστη μας του νιώθουμε λιγάκι δικούς μας. Είναι κι αυτοί μικροί νεατερνταλς που το έφερε η μοίρα τους να ξενιτευτούν από τα πλούσια και εύφορα εδάφη της πατρίδας τους, από τις ζεστές οικογενειακές τους εστίες, από την θαλπωρή που τους παρείχε η κρατική τους υπόσταση.
Αυτοί οι λαθρομετανάστες αναγνώστη μας είναι σαν κι εμάς. Είναι νεατενταλς του σήμερα, της προοδευτικής κοινωνίας των homo sapiens.
Έτσι θέλουν κάποιοι να δώσουν μερικώς τον ορισμό τους και έτσι εμείς πρέπει να πιστέψουμε.
Αλλά μας είναι δύσκολο να καταλάβουμε την ανώτερη λογική των ελλήνων homo sapiens. Στην Ευρώπη του 2011, στον αιώνα της εξέλιξης και της προόδου, αυτοί αποφάσισαν να κτίσουν ένα τοίχος στα σύνορα τους.
Δεν έχουμε καλή ανάμνηση από τα τοίχοι αναγνώστη μας. Μας φαίνονται λίγο άχαρα και κλειστοφοβικά. Τα νιώθουμε να επεκτείνονται στις ψυχές και τα μυαλά μας, στις απόψεις μας και στον πρωτόγονο ρομαντισμό μας.
Εμείς οι νεατερνταλ δεν είχαμε τοίχους… ούτε καν μικρές περιφράξεις στους κήπους μας. Δεν είχαμε την έννοια του φόβου τόσο έντονη στις καρδιές μας ακόμα κι αν οι εχθροί απειλούσαν τις ζωές μας περισσότερο απ ότι τα άγρια ¨ζώα¨ του σήμερα.
Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μας πέφτει λόγος για το συγκεκριμένο ζήτημα. Αφού οι homo sapiens το σκέφτηκαν… τότε σίγουρα κάτι καλό θα προκύψει.
Εκτός κι αν επικρατήσει το ανθρώπινο δαιμόνιο. Γιατί απ όσο θυμόμαστε.
Όταν κάποιος κτίζει ένα τοίχος… την ίδια αμέσως στιγμή γεννιέται αυτός που θέλει να τον γκρεμίσει.
Ουγκ...
